Czym różni się Fairant od klubów z niższych lig? Odpowiedź może być krótka, ale uważam, że warto nieco wypowiedzieć się szerzej na ten temat aby oddać faktyczny obraz (choć wciąż subiektywny). Wróćmy się może do samego początku i momentu założenia klubu. Jak każdy klub miał swoich “Ojców założycieli”, więc pod tym względem nie doszukiwałbym się jakiejś szczególnej wyjątkowości. Warto jednak wspomnieć kim byli ci ludzie, a da się to zrobić zupełnie bez nazwisk. Kilku facetów zakumplowanych przez wspólne pasje postanowiło założyć klub, a każdy z nich podał dalej tę informację w swoich kręgach. Osoby już zaproszone do zabawy zaprosiły kolejne (właśnie tak ja tutaj trafiłem). Okazało się, że chłopaki czasami z totalnie odmiennych kręgów, z kompletnie różnymi życiorysami – może zwyczajnie spotykać się i pograć w piłkę, a także od czasu do czasu wyskoczyć na przysłowiowe „jedno piwo”. Zaskoczyło, każdy znalazł w tym swoje miejsce i sposób na spędzanie czasu. Próba czasu spowodowała, że kilku po drodze wypisało się z aktywnej zabawy ale wielu z nich wciąż z nami sympatyzuje. Trzon pozostał. Doszli kolejni. Złapali bakcyla. Fairant stał się dla ludzi poniekąd tym, czym powinien być. Czyli “fajrantem”. Moja przygoda z piłką amatorską (na zielonej trawie) ma sporą, bo aż 14 letnią wyrwę. Z drobnymi przecinkami na testy w innych krakowskich bądź podkrakowskich klubach. Być może tylko ja tak trafiałem, ale w kilku miejscach zdarzało mi się, że na samym starcie poczucie wyższości podchmielonych działaczy raziło w oczy. W którymś wywiadzie, jeden ze znanych polskich piłkarzy wspomniał, że to w klubach z tych niższych lig najczęściej można zaobserwować pychę i nieprzystępność. Tymczasem Fairant okazał się miejscem, które łączy, a nie dzieli ludzi. Co więcej – osoby zaangażowane w klub (a takich jest co raz więcej) robią to, bo chcą to robić. Bo chcą żeby ten klub istniał, ale jednocześnie nie są odpychający dla otoczenia. Tak jak to bywa przypadku innych klubów, gdzie grupka “Panów” przypina sobie ordery za wysiłek wkładany na rzecz klubu (czego nie można im odmówić) będąc jednocześnie mało-przystępnymi dla osób z zewnątrz. Jesteśmy klubem wyjątkowym poprzez kompetencje i życiorysy osób, które ten klub stanowią. Osób, które pomogły temu klubowi stać się rozpoznawalnym. Nasze media społecznościowe prowadzone są w uporządkowany i regularny sposób. Klub nawiązał współpracę z podmiotami, które mogą być sferą marzeń “hobby-playera”. Chłopaki mają chęć i zapał do tworzenia produktów klubowych, które cieszą się sporym zainteresowaniem. Ze swojej perspektywy jestem cholernie dumny, drogi czytelniku, że właśnie czytasz ten Program Meczowy. To jest magazyn, który powstaje/powstawał (z różnymi perturbacjami, które nie zawsze były zależne od nas) być może jako jeden z nielicznych na tym poziomie rozgrywek w Europie. Ideą klubu było stworzenie organizacji, która będzie jednoczyć ludzi i będzie sposobem na spędzanie wolnego czasu. Myślę, że z każdym rokiem (mimo przeciwności losu) udaje się to udowadniać. Mamy za sobą wspaniałe wyjazdy integracyjne (również zagraniczne). Poznaliśmy fantastycznych ludzi. W naszych barwach symbolicznie w charytatywnym meczu w Belgradzie wystąpiła gwiazda Ekstraklasy – Miroslav Radović. Wspieraliśmy w potrzebie naszych ligowych rywali. A to wszystko dzięki wzorowej organizacji ludzi, którzy stawiali ten klub w warunkach polowych. Poza chęciami, pomysłami i sercem – nie mieliśmy nic. Mamy jednocześnie na tyle dużo, że inni mogą nam zazdrościć.